In Trouw krijgt Jack van Messel alle ruimte om uit te leggen waarom zijn Uruguayaanse rundvlees zoveel beter is dan het Nederlandse. Van Messel, importeur van Uruguayaans rundvlees, blijkt zicht te storen aan domme Nederlanders die gecharmeerd zijn van lokaal, duurzaam vlees van de boer om de hoek. Want dat lokale vlees is allesbehalve duurzaam althans, volgens de vleesimporteur van dienst.
Want, nog steeds volgens Jack, ons Nederlandse vlees is er slechts dankzij soja-import uit derdewereldlanden, maisimport uit de VS en ruimhartige antibioticasuppletie van farmaceuten. Nee... dan zijn rundvlees, daar komt geen antibiotica aan te pas, noch soja uit de derde wereld of mais… zijn koeien eten allen maar pampagras dat wordt natgeregend door pamparegens en dus gaat het ook niet gepaard met onvoorstelbare hoeveelheden waterverspilling.
Lento melo
En oh ja, ze zijn lento melo, ze ‘kunnen’ langzaam groeien en da's weer heel slowfoodie. De VN denkt daar overigens ietsje anders over en stelt dat ze alleen maar traag groeien omdat de omstandigheden nogal bar zijn (lees: weinig voedselaanbod) dus moeten ze wel later worden geslacht en dat leidt weer tot meer uitstoot van schadelijke gassen als methaan (een veel schadelijker broeikasgas dan CO2, maar dat terzijde).
Jeroen Thijssen culinair journalist van Trouw heeft het allemaal braaf uitgeschreven.
Inpakken en stoppen
Tja, en dan kan je als Nederlandse boer wel inpakken. En dan kan MijnKoeJouwKoe ook wel stoppen. Maar, klopt het nu wel, wat meneer Van Messel zo stellig beweert? Is het niet een beetje vreemd om alle Nederlandse koeien over één kam te scheren en te doen alsof alle Nederlandse runderen op een dieet van soja, mais en antibiotica staan?
Er zijn steeds meer Nederlandse koeien die alleen maar gras eten, van rassen waar nauwelijks een veearts aan te pas hoeft te komen. Koeien van boeren die het beste voor hebben met hun dieren, met het landschap en het milieu. Er zijn stiertjes die worden ingezet als grazers in natuurgebieden. Ze eten daar zeer gevarieerd en moeten meters maken om aan hun calorieën te komen zodat hun vlees goed doorbloed en fijn gemarmerd raakt. Qua smaak kan dat vlees de vergelijking met het Uruguayaanse vlees makkelijk aan. Wat ook zo fijn is van vlees van een boer om de hoek is dat het controleerbaar is of zoals wij graag stellen, vertrouw niet op onze blauwe ogen, maar ga zelf lekker kijken bij onze boeren en ambachtelijke slagers. Dat wordt toch wat lastiger als het gaat om Uruguayaanse boeren en slachthuizen.
Dus er is geen enkele reden om in te pakken of te stoppen en dat is maar goed ook. Wel een beetje jammer dat deze meneer zo weinig weerwoord krijgt. Want soms is Van Messel wel erg doorzichtig, bijvoorbeeld als hij een oude Nederlandse melkkoe vergelijkt met een Uruguayaanse vleeskoe. Ja, nogal wiedes dat een dier dat langer leeft meer CO2 uitstoot dan een vleeskoe die hooguit half zou oud wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten